Οι μοτοσικλετιστές είναι φίλοι μας!


Όλοι εμείς, οι οδηγοί των αυτοκινήτων, έχουμε τοποθετήσει σε μία συγκεκριμένη θέση της καρδιάς μας τους οδηγούς των μοτοσικλετών. Κάποιοι τους έχουμε βάλει στο... ράφι με τους καλούς, ενώ άλλοι σε αυτό με τους κακούς και τους αντιπαθείς. Εσείς, ως οδηγοί αυτοκινήτου, έχετε προβληματιστεί ποτέ σχετικά;

Κυκλοφορείς, λοιπόν, με το αυτοκίνητο στην πόλη. Εκεί, που προσπαθείς να ξεφύγεις από την κίνηση και το συνεχές «σταμάτα-ξεκίνα» (σ.σ.: η σειρά των δύο προηγούμενων ρημάτων μπορεί, φυσικά, να αλλάξει), να σου ο... μηχανάκιας από λωρίδα, που δεν υπάρχει, ο οποίος θέλει να περάσει και, μάλιστα, γρήγορα. «Γιατί, ρε φίλε;», αναρωτιέσαι. Και συνεχίζεις: «Δε φοβάσαι μη μου γρατσουνίσεις το αυτοκίνητο; Μη μου κάνεις ζημιά;» Αφού οι προσπεράσεις, που έχεις δεχτεί, έχουν γίνει πια κάτι το συνηθισμένο, έχεις βεβαιωθεί: «Όχι, δε φοβούνται τίποτα!» Σκέφτεσαι και πάλι: «Καλά, δε φοβάται μήπως προκαλέσει ζημιά. Δε φοβάται μήπως την πατήσει ο ίδιος; Μήπως πέσει;» Τίποτα! Καμία... συγκίνηση. Κι από εκεί και μετά, κάνεις το σταυρό σου να είναι καλά ο αναβάτης...

Σημειώνω πως δεν τρέφω αρνητικά συναισθήματα για τους οδηγούς μοτοσικλετών, όπως κι αν οδηγούν αυτοί. Άλλωστε έχω πολλούς συγγενείς και φίλους, που ανήκουν σε αυτόν τον... κλάδο, των easy riders. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου λογικό από την πλευρά μου να κάνω αρνητικές σκέψεις γι’ αυτούς. Στο κάτω κάτω, ο καθένας με την... τρέλα του και τις ιδιαιτερότητές του. Άλλωστε, ενδεχομένως μπορεί κι εγώ να ενοχλώ διάφορους μοτοσικλετιστές με τον τρόπο που οδηγώ το -εκάστοτε- αυτοκίνητο. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι εγώ δεν κάνω κάτι το μεμπτό επίτηδες.

Έχει, λοιπόν, ένας νεαρός στη γειτονιά ένα δίκυκλο με... πειραγμένη εξάτμιση. Η οδός, που περνά από την είσοδο της πολυκατοικίας μου, είναι ανηφορική. Ε, όταν αυτός ο κύριος πηγαίνει σπίτι του, το καταλαβαίνουμε όλοι στη γειτονιά. Ο θόρυβος, που προκαλεί, είναι αδιανόητος! Αλήθεια, οι ιδιοκτήτες των δικύκλων δεν υποχρεώνονται να «βγάζουν» κάρτες ελέγχου θορύβου; Μεγάλη κουβέντα πάω να ανοίξω, έτσι; Τι να τον κάνεις τον έλεγχο; Λίγοι θα είναι αυτοί, που θα φέρουν τη μοτοσικλέτα τους σε άψογη κατάσταση για τον έλεγχο και, όταν απομακρυνθούν για λίγο από το σημείο ελέγχου, θα την επαναφέρουν στη... χουλιγκανίστικη έκδοσή της;

Επιπλέον, δεν είναι λίγες οι φορές, που βλέπω στο δρόμο δικυκλιστές να οδηγούν τη μηχανή τους και το ένα χέρι τους (και, βέβαια, το ένα αυτί τους) να είναι απασχολημένο από το κινητό τηλέφωνο. Γι’ αυτούς τι να πει κανείς; Αφού υπάρχουν κράνη, τα οποία υποστηρίζουν τη hands free συνομιλία στο κινητό τηλέφωνο. Θα μου πείτε «ποιος διαθέτει τα χρήματα για να αγοράσει ένα κράνος του είδους;» Εγώ πιστεύω πως κάθε αναβάτης -τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις- είναι τόσο καλά εκπαιδευμένος οδηγός, που δεν επηρεάζεται από τη χρήση ενός τηλεφώνου, ενώ οδηγεί. Ωστόσο, η χρήση του κινητού δεν παύει να είναι ένας σημαντικός παράγοντας απόσπασης της προσοχής. Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς με την προηγούμενη πρόταση.

Όσο, τέλος, για τον τρόπο με τον οποίο σταθμεύουν οι δικυκλιστές τις μηχανές τους, και γι’ αυτό δεν μπορώ να πω κάτι. Είτε κάθετα με το πεζοδρόμιο είτε παράλληλα με αυτό, θα μπορούσε στη θέση μιας μηχανής να ήταν ένα αυτοκίνητο, το οποίο καταλαμβάνει σαφώς μεγαλύτερο όγκο. Επομένως; Θεωρώ ότι -για όλα όσα έθιξα- είναι θέμα κατανόησης και επίδειξης νοοτροπίας ανωτερότητας από όλες τις πλευρές. Θέλεις, φίλε μου, να τα έχεις καλά με όλους; Γιατί έχουν όλοι οι δικυκλιστές ύφος επαναστάτη ή το ύφος του μονίμως «ριγμένου» και αδικημένου; Άσχετα, αν κάπου έχουν κι αυτοί τη φωλιά τους λερωμένη...