«Mια κάποια λύσις»

Δε θα αναπτύξω το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη «Περιμένοντας τους Βαρβάρους». Εχουμε πάψει εδώ και καιρό να περιμένουμε οτιδήποτε σε τούτον τον τόπο, αλλά «δεν είμαστε λέφτεροι», για να παραφράσω την Ασκητική του Νίκου Καζαντζάκη.

Και αν δυστυχώς σήμερα η λεφτεριά περνάει μέσα από οικονομικούς δείκτες, από δείκτες ευημερίας και παραγωγικότητας, ευρισκόμενοι στα στατιστικά Τάρταρα, δεν μπορώ παρά να δω τις εταιρείες και τα αυτοκίνητα που παρήλασαν στην φετινή Εκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης και να αναφέρω κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία: Μόνο το 2015 η Toyota είχε καθαρά έσοδα 221 δισ. ευρώ, η δε Mercedes-Benz 82 δισ.

Θέλετε να συνεχίσω; Πάνω από 12 εκατ. Ευρωπαίοι εργάζονται στην αυτοκινητοβιομηχανία, δηλαδή σχεδόν 4 Ευρωπαίοι στους 100 έχουν δουλειά από την αυτοκινητοβιομηχανία. Εχοντας συναναστραφεί σε αυτές τις εκθέσεις αυτοκινήτου με προέδρους εταιρειών, διαπιστώνω διαρκώς ότι πίσω από το χαμόγελό τους είναι άνθρωποι σκληροί, με μια στρατιά αναλυτών που πάντα έχουν κατά νου την κερδοφορία και τα μερίσματα των εταιρειών. Ετσι είναι ο καπιταλισμός. Ομως, ακόμα κι αυτός χρειάζεται δύο ζωτικά στοιχεία: όραμα και σκληρή δουλειά.  

Στη χώρα μας, παρότι στο δεύτερο μια χαρά τα πάμε, έχουμε χάσει το πρώτο. Εχω τολμήσει να ρωτήσω τον πιο επιφανή businessman του χώρου, τον πρόεδρο της Renault-Nissan, Carlos Ghosn (είναι μνημειώδης πλέον η επιτυχία του έργου του) για το τι θα μπορούσε να γίνει σε μια χώρα όπως η Ελλάδα για να αντιστραφεί το κλίμα. Σχεδόν έκπληκτος, με το σπινθηροβόλο βλέμμα που τον χαρακτηρίζει, μου ανέφερε: «Δεν είμαι πολιτικός, δεν μπορώ να μιλήσω». Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πλέον δεν μπορούμε να βασιστούμε στις πολιτικές πρακτικές που ευδοκιμούν στην Ε.Ε. Ισως χρειάζεται ένας manager σε μια υβριδική λύση πολιτικού/επιχειρηματία που να μπορεί να «διαβάζει» τα νούμερα και να μην τα αγνοεί. Ισως να είναι κι αυτός μια κάποια λύσις.

ΥΓ.: Ποτέ μέχρι σήμερα στην Ευρώπη επιτυχημένος πρόεδρος αυτοκινητοβιομηχανίας δεν έχει ασχοληθεί με την πολιτική.