«Έστιν ουν λαϊκή...»

«Λαϊκή», λοιπόν... Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν καλά πως πρόκειται για το πιο αγαπημένο προς σχολιασμό -από μένα, πάντα- θέμα. Όσοι με γνωρίζουν, είμαι βέβαιος πως θα πουν ότι «ωχ, αυτός ασχολείται πάλι με τη λαϊκή...» και θα θυμηθούν πως έχω πει ότι «αν ήταν ποτέ στο χέρι μου να κάνω κάτι στη γειτονιά μου, θα καταργούσα τη λαϊκή».

Και πώς να μην ασχοληθώ; Όσα χρόνια οδηγώ, στις γειτονιές που έμενα και μένω, έχει μία φορά την εβδομάδα λαϊκή, επί τουλάχιστον έξι μήνες το χρόνο! Και τονίζω το ρήμα «οδηγώ», αφού όπου έχει λαϊκή, πρέπει την προηγούμενη μέρα της διεξαγωγής της ο δρόμος της να παραμένει κενός. Επομένως, οι διαθέσιμοι χώροι στάθμευσης μειώνονται δραματικά. Φυσικά, αυτή η κατάσταση δεν είναι ό,τι καλύτερο για μία πόλη, όπως η Αθήνα, η οποία αντιμετωπίζει έτσι κι αλλιώς πρόβλημα με τον τεράστιο όγκο των αυτοκινήτων της.

Από την άλλη πλευρά, δεν αντιλέγω: Τα προϊόντα της λαϊκής αγοράς είναι τις περισσότερες φορές ανώτερης ποιότητας και πιο φρέσκα από αυτά που μπορεί να πάρει κανείς σε ένα super market. Επίσης, οι τιμές είναι σ’ αυτές σημαντικά πιο χαμηλές. Ωστόσο, δεν παύει να πρόκειται για μία «ιστορία», η οποία απασχολεί ακόμα και όσους δεν έχουν σκοπό να ψωνίσουν κάτι από εκεί. Και όταν λέω «απασχολεί», εννοώ «ενοχλεί». Ναι, κύριοι, δεν έχω πρόβλημα να το πω ή και να το φωνάξω: «Με ενοχλεί η λαϊκή! Και σε γενικότερο πλαίσιο: οι λαϊκές.» Περισσότερο, όμως, απ’ όλες αυτή στη γειτονιά μου.

Τι σημαίνει «αύριο έχει λαϊκή και πρέπει να βρεις να παρκάρεις οπουδήποτε αλλού εκτός από το δρόμο στον οποίο γίνεται»; Έχει σκεφτεί ή υπολογίσει κανείς από τους ιθύνοντες την ταλαιπωρία που υφίσταται ο πολίτης την προηγούμενη μέρα της λαϊκής, προκειμένου να βρει μία θέση στάθμευσης στη γειτονιά του; Αρκεί να θυμηθούμε ότι αυτήν την ταλαιπωρία την τραβάμε ακόμα και τις μέρες που δεν έχει λαϊκή, πόσω μάλλον αν πρέπει να υποστούμε και αυτήν...

Για να μην παρεξηγούμαι (εύχομαι να είναι έτσι αυτό...), το θέμα μου με τη λαϊκή έχει να κάνει μόνο με τη στάθμευση το προηγούμενο βράδυ. Δε θα σχολιάσω ότι το «στήσιμο» της ξεκινά... αξημέρωτα, ούτε ότι οι συμμετέχοντες σε αυτό -φυσικά και- δεν ψιθυρίζουν στους οδηγούς των αγροτικών αυτοκινήτων, ώστε να τους βοηθήσουν στο παρκάρισμα. Σκεφθείτε ότι τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες κοιμόμαστε στα σπίτια μας, στη γειτονιά μας, με τα παράθυρα ελάχιστα ανοικτά...

Ψάχνοντας, λοιπόν, στο διαδίκτυο για τις καταβολές της λαϊκής, βρήκα ότι ο εν λόγω θεσμός καθιερώθηκε στην Ελλάδα επί Ελευθερίου Βενιζέλου το 1929! Με άλλα λόγια, σε 11 χρόνια οι λαϊκές θα κλείσουν 100 χρόνια ζωής! Αν είναι δυνατόν... Κι εμείς ψάχνουμε μία φορά την εβδομάδα επί έξι μήνες το χρόνο να δούμε πού θα παρκάρουμε. Τι να πουν κάποιοι φίλοι στην περιοχή, οι οποίοι έχουν και γκαράζ, του οποίου η είσοδος εξουδετερώνεται από τη λαϊκή;

Βοήθειαααααααα...