Ποιος είναι ο άνθρωπος που κατασκεύασε το ακριβότερο αυτοκίνητο του κόσμου;

Η δημοπρασία γινόταν σε εκατομμύρια δολάρια. «40, 41, 42…». Τελικά κατέληξε να πουληθεί 48,4 εκατομμύρια στα τέλη του Αυγούστου του 2018 στο Pebble Beach. Εξαιτίας αυτού του τεράστιου ποσού, αυτό το κόκκινο μοντέλο έγινε το πιο ακριβό αυτοκίνητο όλων των εποχών. Ο λόγος γίνεται, φυσικά, για μια Ferrari.

Όσα χρήματα δίνονται στους πλειστηριασμούς στο βωμό του ονόματος της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας, άλλα τόσα έπρεπε να κατατίθενται στο όνομα του Giotto Bizzarrini, που ήταν υπεύθυνος για την τεχνολογία διάφορων Ferrari της κλασικής εποχής. Βέβαια, ο Ιταλός εργάστηκε για λογαριασμό και άλλων εταιρειών (Lamborghini, Iso κτλ.). Ωστόσο, ο πρωταγωνιστής μας ήταν αυτός, που εξέλιξε το ακριβότερο αυτοκίνητο στον κόσμο, τη Ferrari 250 GTO.

Η εμπλοκή του Bizzarrini με τη Ferrari ξεκίνησε όταν αυτός εργαζόταν προηγουμένως στο Μιλάνο, στην Alfa Romeo, και τον προσκάλεσε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στη Ferrari ο αρχιμηχανικός Carlo Chiti. Ο Bizzarrini, που γεννήθηκε το 1926 κοντά στο Livorno, ολοκλήρωσε στην Pisa τις σπουδές του ως μηχανικός το 1953.

Από το 1954 και έπειτα εργαζόταν στην Alfa Romeo, συμμετέχοντας σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της ανάρτησης της Giulietta. Η μέθοδός του ήταν ιδιαίτερη: Οδηγούσε τα υπό εξέλιξη αυτοκίνητα για χιλιάδες χιλιομέτρων και μέρα με την ημέρα και διόρθωνε από μόνος του όλες τις λεπτομέρειες, που σημείωνε. Επιπλέον, έγινε και ένας πολύ γρήγορος οδηγός.

Έτσι, ο Bizzarrini έγινε ο άνθρωπος, που έψαχνε η Ferrari, καθώς ο μηχανικός από το Livorno επέμενε να οδηγεί την 250 GT, επεμβαίνοντας και διορθώνοντας. Ποια αλλαγή τον ωφέλησε και του χάρισε με την 250 GTO επιτυχίες; Η σμίκρυνση του μεταξονίου από τα 2,6 στα 2,4 m, επέμβαση που έκανε την 250 GTO στην πίστα ξανά επιτυχημένη.

Στα μέσα του 1961 η κατάσταση στο Maranello ήταν δύσκολη. Βέβαια, ο Phil Hill ήταν έτοιμος να κατακτήσει τον τίτλο στη Formula 1 και είχε κερδίσει με τον Olivier Gendebien το 24ωρο του Le Mans, αλλά στο εργοστάσιο της Ferrari επικρατούσε ανησυχία για το μέλλον της φίρμας, ενώ οι Chiti και Bizzarrini επιδίδονταν στην κατασκευή ενός κεντρομήχανου sport αυτοκινήτου. Στις 30 Οκτωβρίου ο Enzo Ferrari απέλυσε τον εμπορικό διευθυντή, Girolamo Gardini, με αποτέλεσμα Chiti και Bizzarrini να μην… ξαναπατήσουν το πόδι τους στο εργοστάσιο.

Στη συνέχεια, οι Gardini, Chiti και Bizzarrini ίδρυσαν την Automobili Turismo e Sport (ATS) και κατασκεύασαν σε χρόνο ρεκόρ το ATS 2500, το πρώτο κεντρομήχανο sport αυτοκίνητο της Ιταλίας.

Την ίδια εποχή, ο Bizzarrini κατασκεύασε το ASA 1000 GT, ένα πολύ σπορτίφ μικρό αυτοκίνητο. Ταυτόχρονα, ολοκλήρωσε και ένα V12 κινητήρα 3,5 lt. για τη Lamborghini, ενώ ίδρυσε και τη δική του εταιρεία, που αρχικά ονόμασε “Autostar”, στη συνέχεια “Bizzarrini & Co. και τελικά “Prototipi Bizzarrini”.

Ακολούθησε η συνεργασία με τον Renzo Rivolta, ο οποίος έκανε περιουσία από τα… ψυγεία, αλλά έπειτα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμπ έφερε στην αγορά την Isetta. Ο Rivolta ονειρευόταν ένα Gran Turismo, ο Bizzarrini εξέλιξε το σασί και έτσι προέκυψε το Iso Rivolta 300, που εφοδιαζόταν με ένα V8 5,4 lt. της Corvette. Βέβαια, όπως ο Ferruccio Lamborghini, έτσι κι ο Rivolta δεν ήθελε να επενδύσει χρήματα σε αγωνιστικού τύπου αυτοκίνητα.

Πάντως, ο Giotto Bizzarrini ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους κατασκευαστές, καθώς μπορούσε απλά να ασχοληθεί με τα πάντα: με τις αναρτήσεις, με τους κινητήρες, με την αεροδυναμική, με τη σχεδίαση. Μόνο να μετρά δεν μπορούσε, όπως αντιλήφθηκε η ιταλική αγορά το Σεπτέμβριο του 1968, όταν η guardia di finanza (σαν να λέμε το Ιταλικό Υπουργείο Οικονομικών) έκανε τους ελέγχους του και βρήκε την εταιρεία αφερέγγυα. Τραγωδία… Τα μοντέλα του Bizzarrini δεν ήταν μόνο όμορφα, ήταν και πολύ γρήγορα, ειδικά τις χρονιές 1964 και 1965.

Ο κατασκευαστής έγινε καθηγητής πανεπιστημίου

Μοντέλα σαν τα Bizzarrini είναι σήμερα περιζήτητα. Σε σύγκριση με τις Ferrari εκείνης της εποχής είναι ευκαιρίες, αλλά από μόνα τους πολύ ακριβά, με αποτέλεσμα οι… αντιγραφές τους να αξίζουν τα λεφτά τους. Άλλωστε, με το σωληνωτό πλαίσιό τους και τους κινητήρες από την Corvette είναι εύκολο να γίνουν… copy-paste.

Τα επόμενα χρόνια, ο Bizzarrini εργάστηκε ως καθηγητής στα πανεπιστήμια της Pisa και της Φλωρεντίας.