Είμαστε όλοι συνένοχοι για τον Κηφισό


Ένα φορτηγό με μεθυσμένο οδηγό (και πιθανόν και άυπνο), που έχει πιαστεί και πάλι πιωμένος και αφέθηκε, πάνω σε ένα φορτηγό με ψεύτικα χαρτιά και "μαϊμού" πινακίδες, χάνει τον έλεγχο και σκοτώνει δυο ανθρώπους. Πόσο πιο αφόρητα ελληνικό θέλεις να σου το κάνω;

Έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στον χώρο των περιοδικών για "επαγγελματίες" και τις Μεταφορές, τα μάτια μου και τα αυτιά μου συνέλλεξαν ανομολόγητες πληροφορίες και καλά κρυμμένα μυστικά που δύσκολα μπορεί να κατανοήσει μια οποιαδήποτε καλώς ευνομούμενη πολιτεία. Από τα Τέμπη μέχρι τον προχθεσινό Κηφισό όλα μοιάζουν τόσο ίδια και τόσο αδιάφορα στο πέρασμα του χρόνου, που νιώθεις ότι ζεις σε έναν βούρκο ακινησίας και γενικευμένης παραλυσίας.

Μόλις πριν λίγες μέρες, έγραψα από αυτή εδώ την ιστοσελίδα, για το πόσο απαραίτητο είναι να απαιτήσουμε ως ελληνική κοινωνία την μέγιστη δυνατή αστυνόμευση έτσι ώστε να έλθουμε κάποια στιγμή σε 10, 15 χρόνια αργότερα σε μια κανονικότητα στους δρόμους μας. Δυστυχώς η πραγματικότητα της νταλίκας στον Κηφισό με επιβεβαίωσε με τον πιο σκληρό τρόπο.

Η περίπτωση του συγκεκριμένου "επαγγελματία" θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση, αν δεν ήταν ο κοινός τόπος στον χώρο της Μεταφοράς στην Ελλάδα. Μιλάμε για έναν οδηγό που έχει στείλει στον άλλο κόσμο δύο ανθρώπους (και έναν να χαροπαλεύει) όντας μεθυσμένος (και κατά πάσα περίπτωση άυπνος), με ένα φορτηγό με παραποιημένες πινακίδες και λάθος χαρτιά. Μιλάμε δηλαδή για ένα όργιο παρανομίας, που η ταπεινή μου εμπειρία από όσα έζησα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, απλά επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος με πρόθεση (για ποια αμέλεια μιλούν άραγε;).

Οι περισσότεροι θα σταθούν στο "μεθυσμένος". Και σίγουρα αυτό τραβάει πρώτο τις εντυπώσεις. Το αδιανόητο όμως είναι ότι υπάρχουν αρκετοί που παίρνουν το μέρος του οδηγού, που δείχνουν κατανόηση, που συζητούν για το ποσοστό του αλκοόλ στο αίμα, "ένα ποτηράκι παραπάνω βρε αδερφέ". Και ίσως και να μην έχουν άδικο: εδώ η ίδια η Τροχαία, πριν λίγους μήνες τον έπιασε να είναι πιωμένος, και τον άφησε με ένα μικρό πρόστιμο και ένα σκούντημα στην πλάτη, "μην το ξανακάνεις".

Να τα πιάσουμε λοιπόν από την αρχή: Καμία ανοχή στο αλκοόλ για τον επαγγελματία οδηγό. Ούτε 0,10, ούτε 0,12, ούτε "αδελφέ κόψε κάτι, μη μου κλείσεις το σπίτι". Μηδέν. Μηδέν! Απολύτως μηδέν, όπως συμβαίνει για τους επαγγελματίες οδηγούς σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Μηδέν. Ζέρο. Αριθμητικά: "0". Και μηδενική ανοχή. Καμία συζήτηση. Κανένας συμβιβασμός. Και εξοντωτικά πρόστιμα, αυστηρές διοικητικές ποινές, κατάθεση του διπλώματος. Και σε υποτροπή -όπως στην περίπτωσή μας- δια παντός εξοβελισμός από τον χώρο του επαγγελματία οδηγού.

Στην περίπτωση αυτή βέβαια έρχονται να προστεθούν και τα υπόλοιπα "μπουμπούκια" που ανθίζουν στο μποστάνι της ελληνικής Μεταφοράς. Οι παράνομες άδειες κυκλοφορίας, οι πειραγμένες πινακίδες, τα παραστατικά μαϊμού, ο πειραγμένος ταχογράφος, το ανύπαρκτο τσιπάκι, η ανύπαρκτη ασφάλιση, η απουσία ελέγχου ΚΤΕΟ, τα μύρια όσα που μπορεί να βάλει ο νους σας και που δεν είναι της παρούσης να σας αναφέρω. Σε όλα αυτά -και ποιός ξέρει πόσα ακόμα- σοβαρά αδικήματα είχε υποπέσει ο συγκεκριμένος οδηγός πριν καν σκοτώσει. Και το άλλο το εξίσου σοβαρό που όλοι αγνοούν: το ωράριο. Αυτό που στο εξωτερικό τηρείται ευλαβικά -με την εκάστοτε Τροχαία να το έχει πάνω-πάνω στην λίστα των ποινών- και που στην Ελλάδα έχει αναλάβει εργολαβία η μαγκιά του καθενός και οι υπερωρίες του Άγιου Χριστόφορου ώστε να μην έχουμε έναν ή και περισσότερα τέτοια δυστυχήματα κάθε μέρα.

Τα προβλήματα είναι σύνθετα (ποιο ωράριο όταν τα μεροκάματα είναι ελάχιστα και ο Βούλγαρος οδηγός δουλεύει με τα μισά και χωρίς ασφάλιση;), οι λύσεις ακόμα αναμένονται (η τάχαμου απελευθέρωση του επαγγέλματος μετέτρεψε τον χώρο σε οίκο με κόκκινο φωτάκι στην είσοδο), το λεγόμενο και Κράτος (το ποιο;)  πορεύεται αμέριμνο ψάχνοντας να βρει πως να καβατζώσει τη μία εκλογή μετά την άλλη.Ένας κλάδος παρατημένος στο έλεος της αυθαιρεσίας, με λίγους -ελάχιστους- σοβαρούς και μία πλειοψηφία πάσης φύσεως "επαγγελματιών" που κάνει τα πάντα στον βωμό της επιβίωσης και του κέρδους. Ακόμα και το να παίρνει το τιμόνι μετά από ένα"γλεντάκι" στις 5 τα ξημερώματα και όποιον πάρει ο χάρος.

Κανείς δεν θέλει να βάλει γερά το χέρι σ' αυτό το μπάχαλο γιατί τα συμφέροντα είναι πολλά και τα κουκιά στην κάλπη πολύτιμα. Τα αθώα θύματα του καθόλου αθώου οδηγού δεν ήταν απλά μια άτυχη στιγμή. Ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα αυτού που όλοι μας γνωρίζουμε και κανείς μας δεν θέλει να προλάβει. Ο μεθυσμένος φορτηγατζής με τα παράνομα χαρτιά είναι ένας από όλους εμάς, που θεοποιήσαμε την ευκολία, που κάναμε σύνθημα ζωής το "έλα μωρέ", που φέραμε την κοινωνία μας ως ένα ασύντακτο μπουλούκι μπροστά στις συντεταγμένες απαιτήσεις των νέων καιρών. Όπως τότε στα Τέμπη έτσι και τώρα στον Κηφισό (και σε όλα όσα έχουν μεσολαβήσει) είμαστε όλοι συνένοχοι σ' αυτό το διαρκές έγκλημα των δρόμων. Και λίγο πριν πατήσετε το κουμπί για το reality των πισινών, σταθείτε μια στιγμή, κοιτάξτε τις εικόνες της νταλίκας στον Κηφισό. Κοιτάξτε τις καλά και αναλογιστείτε πόσο θλιβερά αφόρητοι Έλληνες έχουμε καταντήσει που ούτε στους εαυτούς μας δεν αρέσουμε πλέον. Και αυτό λέγεται συνενοχή! (τώρα αλλάξτε κανάλι, μη σας κρατάμε άλλο...).