WILLIAMS F1 TEAM: 40 χρόνια ιστορίας και μία «μαύρη» στιγμή


Είναι η επιτομή της ομάδας που βασίστηκε –κι εν πολλοίς εξακολουθεί να το πράττει- στις ικανότητες του δημιουργού της. Άλλωστε από μόνο του το όνομά της, μαρτυρά πως η Williams είναι κάτι παραπάνω από «ακόμα μία ομάδα» της Formula 1. Η ιστορία της το έχει αποδείξει, άλλωστε, μιας και είναι η τρίτη ιστορικότερη ομάδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με 678 συμμετοχές σε grand prix, πίσω από τη Ferrari και τη McLaren που έχουν 951 και 825 αντίστοιχα.

  • ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΑΝΝΗΣ-ΜΑΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΟ: ΑΡΧΕΙΟ
  • 19/6/2018

Κι όχι μόνο. Η Williams, 40 χρόνια έπειτα από την ίδρυσή της, είναι η τρίτη ομάδα σε νίκες στην ιστορία του σπορ, καθώς 114 φορές πιλότοι της έχουν ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου (η Ferrari έχει 229 νίκες και η McLaren 182), ενώ συνολικά έχει 312 παρουσίες στο βάθρο σε 243 αγώνες! Με λίγα λόγια, το 16,8% των αγώνων στους οποίους έχει συμμετάσχει αυτά τα 40 χρόνια, ήταν νικηφόροι! Διόλου άσχημα για μια ομάδα που ποτέ της δεν λειτούργησε ως «εργοστασιακή», μα πάντα φρόντιζε να είναι το «κάτι διαφορετικό» στον… μαγικό κόσμο της Formula 1.

Το όνειρο έγινε πραγματικότητα

Το… βιβλίο της ιστορίας της Williams Grand Prix Engineering Limited πρωτοξεκίνησε να γράφεται το 1977. Οι προηγούμενες δύο απόπειρες του Sir Frank Williams να εμπλακεί στα της Formula 1 ήταν αποτυχημένες, τόσο με την Frank Williams Racing Cars από το 1969 έως το 1975, όσο και με την Wolf-Williams Racing το 1976. Ειδικά η τελευταία προσπάθεια είχε ξεκινήσει με πολλές περγαμηνές, με τον Sir Frank να έχει εξασφαλίσει τη συνεργασία και χρηματοδότηση του Καναδού –με αυστριακή καταγωγή- μεγιστάνα στον τομέα της εξόρυξης πετρελαίου, Walter Wolf. Τα μονοθέσια της ομάδας δεν τα πήγαν καθόλου καλά με συνέπεια ο Williams να εγκαταλείψει την μετονομασθείσα Walter Wolf Racing στον Wolf και να μετακομίσει στο Ντίντκοτ, προκειμένου να «ξαναχτίσει» τη δική του ομάδα, την Williams Grand Prix Engineering. Στο πλευρό του είχε τον Patrick Head, στην απαρχή μιας άκρως επιτυχημένης συνεργασίας των δύο ανδρών.

Η πρώτη… εκκίνηση!

Η πρώτη εμφάνιση της Williams με τη σημερινή της μορφή ως ομάδα, πραγματοποιήθηκε στο ισπανικό grand prix του 1977, όταν ο Βέλγος Patrick Neve κατετάγη 12ος, οδηγώντας ένα σασί March 761 με κινητήρα Ford Cosworth DFV 3.0 V8. Εκείνη τη χρονιά η βρετανική ομάδα συμμετείχε σε 11 από τους 16 αγώνες, μιας και μετά την Ισπανία απουσίασε μόνον από το grand prix του Μονακό. Η καλύτερη θέση του Neve ήταν η έβδομη στη Monza.

Το 1978 ο Williams αποφάσισε να συνεργαστεί με τον Αυστραλό Alan Jones, ο οποίος έμεινε στην ομάδα για τέσσερις σεζόν. Μολονότι σε αυτό το διάστημα ο Jones ανέβηκε συνολικά 11 φορές στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, την πρώτη νίκη στην ομάδα του Sir Frank τη χάρισε ο Clay Regazzoni το 1979. Και μάλιστα με τον ιδανικότερο τρόπο, στην πίστα του Silverstone, μπροστά στους φίλους της ομάδα και φυσικά όλη την οικογένεια του Williams. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντα ρόδινα για τη βρετανική ομάδα. Υπήρξαν περίοδοι κατά τις οποίες η Williams απείχε από τις επιτυχίες και έδειχνε να βρίσκεται μακριά από τον ανταγωνισμό. Όμως ο τρόπος λειτουργίας της «οικογενειακής» ομάδας δεν άλλαζε, με τον Sir Frank να έχει τον απόλυτο έλεγχο για οτιδήποτε συνέβαινε στις εγκαταστάσεις του Γκρόουβ.

 

Το ατύχημα που τον καθήλωσε…

Η προσωπικότητα του Williams δίχως άλλο ήταν ανέκαθεν αρκετά «ξεχωριστή». Όσοι τον έχουν γνωρίσει κάνουν λόγο για έναν συγκεντρωτικό άνθρωπο, ο οποίος ήθελε να έχει τον έλεγχο για οτιδήποτε συνέβαινε μέσα στην ομάδα του. Κι αυτό συνέχισε να πράττει και μετά το τρομακτικό ατύχημα που είχε στις 6 Μαρτίου του 1986, στη Γαλλία.

Το Ford Sierra που οδηγούσε ο 44άχρονος τότε Frank, εξετράπη της πορείας του ενώ ο Βρετανός και ο συνοδηγός του, Peter Windsor, κινούνταν από την πίστα του Paul Ricard προς το αεροδρόμιο της Νίκαιας. Η πτώση σε χαντάκι 2,5 μέτρων είχε ως συνέπεια τον σοβαρό τραυματισμό του Williams μεταξύ του 4ου και του 5ου σπόνδυλου. Έτσι έκτοτε ο Sir Frank παραμένει καθηλωμένος στο αμαξίδιό του, όντας τετραπληγικός.

Ακόμα και μετά το τραγικό αυτό συμβάν, ο Sir Frank δεν τα παράτησε και σήμερα, στα 75 χρόνια του εξακολουθεί να ελέγχει την ομάδα, όντας ο βασικός μέτοχός της, μολονότι πλέον δεν ταξιδεύει στους εκτός Ευρώπης αγώνες. «Δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει την ομάδα. Πιστεύω πως αν μπορούσε να πάρει την ομάδα στο φέρετρό του όταν πεθάνει, θα το έκανε. Αυτός είναι».

Η υπόθεση Senna…

Κι αν για τον Sir Frank Williams και την οικογένειά του το ατύχημα της 6ης Μαρτίου 1986 ήταν η στιγμή που άλλαξε όλη τη ζωή τους, η Πρωτομαγιά του 1994 ήταν η πιο «μαύρη» στιγμή της ζωής του Βρετανού. Ο θάνατος του Ayrton Senna στην πίστα της Imola ήταν, είναι και θα είναι η χειρότερη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία του σπορ, και ο Frank είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτή.

Μια υπόθεση που χρειάστηκαν 13 χρόνια για να διαλευκανθεί από την ιταλική Δικαιοσύνη, με τον Williams να κρίνεται αθώος και όλο το «ανάθεμα» να πέφτει πάνω στον Patrick Head. Κι αυτό διότι εκτιμήθηκε πως η αιτία του δυστυχήματος ήταν η κατάρρευση της κολόνας του τιμονιού του μονοθεσίου της Williams, η οποία είχε τροποποιηθεί έπειτα από σχετική επιθυμία του ίδιου του Senna, μιας και δεν του άρεσε η αρχική θέση του τιμονιού, σε σχέση με τη θέση οδήγησης που είχε.

Όπως και να ‘χει, ο θάνατος του Ayrton Senna την Πρωτομαγιά του 1994 εξακολουθεί να βαραίνει τον Williams και την ιστορία της ομάδας. Κι είναι χαρακτηριστικό πως στην ταινία – αφιέρωμα για τα 40 χρόνια της Williams, το συγκεκριμένο συμβάν είναι εντελώς υποβαθμισμένο, μολονότι κατά γενική ομολογία αποτελεί μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην σύγχρονη ιστορία του σπορ.

Έπαιρναν τίτλο και τους έδιωχνε!

Ενδεικτικό του εκρηκτικού χαρακτήρα του Sir Frank είναι και το ότι ελάχιστοι πιλότοι απ’ όσους οδήγησαν τα μονοθέσια της βρετανικής ομάδας και στέφθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, είχαν την ευκαιρία να υπερασπιστούν τον τίτλο τους οδηγώντας και την επόμενη σεζόν Williams! Πρόκειται για τους Alan Jones (1980), Keke Rosberg (1982) και Jacques Villeneuve (1997).

Ο Nelson Piquet, ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής το 1987, την επόμενη σεζόν πήγε στη Lotus, ο Nigel Mansell μετά τον τίτλο του 1992 «μετακόμισε» στα Indy Cars, ο Alain Prost αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1994, ενώ ο Damon Hill έπειτα από το Πρωτάθλημα του 1996 πήγε στην σαφώς υποδεέστερη Arrows.

Ο λόγος, σύμφωνα με τους ανθρώπους που βρίσκονταν πάντα κοντά στον Williams, ήταν πως δεν ήθελε κανένας πιλότος του να τοποθετείται πάνω από την ομάδα, γι’ αυτό και φρόντιζε να δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις… αποχώρησης, προκειμένου να καταστήσει σαφές προς πάσα κατεύθυνση πως αυτός ήταν η Williams. Και να σκεφτεί κανείς πως στην πράξη πολλές από τις αποφάσεις που αφορούσαν στα της ομάδας τις λάμβανε η αείμνηστη Ginny, η επί σχεδόν 40 χρόνια πιστή σύζυγος του Sir Frank, η οποία τον είχε πείσει να πάρει στη Williams τον Nigel Mansell, ενώ είχε και τον έλεγχο των οικονομικών.

Όπως χαρακτηριστικά είπε η Claire Williams, «εάν δεν ήταν η μητέρα μου, η επιχείρηση θα είχε χρεοκοπήσει. Το μόνο που ενδιέφερε τον πατέρα μου ήταν οι αγώνες. Τον έστελνε στην αγορά για τρόφιμα, κι αυτός επέστρεφε με μπουζί!».